Deze installatie is het resultaat van een verkenning van een oud huis met twee leden van een Joodse familie die tijdens de oorlog dit huis moesten verlaten, om onder te duiken voor de razzia’s. Drie jaar lang hielden ze zich elders schuil. Tijdens hun onderduik werd hun huis in gebruik genomen door de Duitsers. Er werd een Duitse officier gehuisvest. Na de oorlog keerde de familie terug naar hun huis. Later zijn ze verhuisd en is het huis verkocht.

Bij wijze van toeval had de familie, die in 2019 in het huis woonde, vlak voor mijn project kennis gemaakt met deze Joodse familie. Om door hun ogen en vanuit hun herinneringen naar dit huis te kunnen kijken, vroeg ik ze om een rondleiding. Tijdens onze wandeling door het huis herontdekten ze in de kelder een kast die toebehoorde aan het meubilair van de Duitse officier. Deze richtte het tijdens zijn bezetting van dit huis in met zijn zelfgemaakte meubels. De huidige bewoners hadden geen idee dat ze dit bewijs van de gebeurtenissen in hun kelder hadden staan. Terwijl de familieleden, die nog kinderen waren tijdens de oorlog, hun oorlogsverhalen met mij deelden, zongen ze liedjes die ze als kinderen altijd zongen in hun onderduik-verblijf. Ik verplaatste de kast terug naar zijn kamer, bedekte het nieuwe meubilair onder verhuisdekens en liet, als belichaming van de Duitse officier, de kast luisteren naar de verhalen en liedjes die ik opnam tijdens mijn gesprek met Ida en Ido Nathans.