De dorpsraad van Loo wilde een uitkijktoren laten bouwen die zou verwijzen naar de geschiedenis van het Romeinse castellum in de Loowaard. Traditioneel worden uitkijktorens die verwijzen naar de Romeinen ontworpen als de bekende vierkante Romeinse uitkijktorens. Ik vond deze uitkijktorens architectonisch niet zo interessant. Daarom heb ik me laten inspireren door een ter plaatse gevonden fibula: een Romeinse kledingspeld. Deze is gevonden door een lokale archeoloog en maakt nu deel uit van de collectie van Museum Het Valkhof in Nijmegen. De fibula leerde mij dat de Romeinen, in tegenstelling tot hun uitkijktorens, ook heel delicaat en verfijnd konden ontwerpen. Als reactie hierop heb ik het kleine sieraad uitvergroot en omgevormd tot een plek waar mensen in kunnen lopen en het landschap kunnen observeren.

In de uitkijktoren is op elk van de zes balkons een QR-code aangebracht die leidt naar audioverhalen over het betreffende uitzicht. Deze verhalen heb ik verzameld door kinderen, boeren, arbeiders, een wetenschapper, een archeoloog en (andere) bewoners van Loo te interviewen. De Romeinse geschiedenis is op deze manier verbonden met ecologische, landschappelijke, landelijke, industriële, middeleeuwse en hedendaagse verhalen.

In samenwerking met de lokale basisschool heb ik vlak voor de onthulling een excursie georganiseerd voor de leerlingen, waarbij we als archeologen door het gebied gingen. Hun vondsten en foto’s van het gebied werden in het kader van de onthulling geëxposeerd in het dorp. De excursie heb ik vervolgens vertaald in een lesbrief voor deze school.