Een zwartmijn

De ‘Geheime Bunker’ werd tijdens en na de Koude Oorlog zo genoemd omdat deze oorspronkelijk door de NAVO als geheime, verborgen bunker was gebouwd. In de bunker stonden kerosine-doorpompmachines. De codenaam was 5VEP en de naam ‘Geheime Bunker’ werd er door militairen onderling aan toegekend. Gelegen in het bos en omgeven door hoge houtwallen was deze bunker onzichtbaar en onbekend voor het publiek. Het had toen ook nog geen formeel adres. Stichting GANG en later Omstand hebben deze bunker in bruikleen overgenomen van 2014 tot 2020 om te onderzoeken wat het voor kunstenaars betekent om te verblijven op een plek die volledig is afgelosten van de buitenwereld en om daar werk te maken dat niet ter plekke tentoongesteld zou gaan worden. Ik was een van de eerste kunstenaars die hier een werkperiode kreeg aangeboden en werd vervolgens curator voor dit residency programma.

Het interieur van de Geheime Bunker

De bunker was gebouwd om kerosine-pompmachines in te huisvesten. Deze pompten de kerosine naar verschillende militaire vliegvelden in de regio. In Nederland bestond er een netwerk van dit soort bunkers die onderling met elkaar verbonden waren door een pijpleiding. Door het afbreken van deze pijpleiding en door een explosie die een keer heeft plaatsgevonden, was de bunker een mijn voor zwarte materialen waaronder roet en teerachtige substanties. Een zwartmijn.

Bij elkaar tot een driehoek geveegde zwarte materie. 

Samengeveegde zwarte materie in de bunker.

Roet.

Roet vermeng met water en Arabische gom, als inkt.

Tekeningen gemaakt met het roet-inkt uit de Geheime Bunker

Met de roet-inkt maakte ik vier kleine tekeningen, waarbij ik ontdekte dat het kerosine-roet een diepgrijze in plaats van zwarte kleur gaf.

Uit de serie zijn nog drie tekeningen beschikbaar in mijn atelier. Neem gerust contact op als je die een keer wil zien.